1837-09-16 - Sasradiningrat kepada Residen Surakarta

Ringkasan: Seorang pencuri bernama Sanadangsa, mencuri di rumah Suramenggala di Gundi Purwadadi, ketika tertangkap dan diinterogasi mengaku bahwa Kertaleksana, Kertajaya dan Sutadrana juga ikut mencuri dan malah yang membawa hasil curiannya. Oleh sebab itu diperintahkan oleh Sasradiningrat supaya dicari dan ditangkap, kepada Ngabei Sumadrana dan Ngabei Yudadipraja. Setelah dicari, Kertaleksana dapat ditangkap dan diserahkan ke pengadilan, tetapi untuk Sutadrana dan Kertajaya dicari ke alamatnya sudah tidak ada di tempat atau sudah pergi tidak ada yang tahu, bahkan menurut keterangan orang-orang Geneng, nama Sutadrana itu tidak pernah ada.

Atur tabe kula saha kaurmatan akathah-kathah, Kanjêng Radèn Adipati Sasradiningrat. Katur kangjêng tuwan mayor, residhèn ing Surakarta Adiningrat.

Sasampuning kadya punika wiyosipun. Kula sampun nampèni sêrat pêparingipun kangjêng tuwan residhèn. Kang katitimangsan ing Surakarta tanggal kaping 24 wulan Agustus taun 1837, ingkang mungêling sêrat kangjêng tuwan residhèn amaringi uninga dhatêng ing kula, wontên tiyang Jawi awasta Sanadăngsa, ingkang mandungi griyanipun Suramênggala, ing dhusun Gundhik bawah ing Purwadados. Sampun kacêpêng, sarêng kapriksa piyambakipun angakêni, bilih Kêrtalêksana ing dhusun Gênêng wetan. Kêrtajaya ing Karangtanjung, Sutadrana ing Gênêng kilèn. Sami tanah ing Sokawati, bawah ing nagari Surakarta, inggih tumut amandung, sarta tiyang punika ingkang kanggenan barang pandungan. Punika pamundhutipun kangjêng tuwan residhèn. Mugi kula andhawahna parentah atitipariksa mênggah punika, saha mênawi têtela tiyang têtiga wau sayêktos atumut mandung, kacêpênga sarta kaladosna babêstan dhatêng ing kantor.

Ingkang punika atur wangsulan kula ing kangjêng tuwan residhèn, kula sampun anglampahakên utusan abdi dalêm prayayi panèwu mantri jêksa nagari jêksa pradata jawi lêbêt, Ngabèi Sumadrana, kalih Ngabèi Yudadipraja, sakancanipun, sami atitipariksa dhatêng dhusun tanah ing Sokawati, ngiras anyêpêng tiyang têtiga ingkang sami kasêbut wontên sêratipun kangjêng tuwan residhèn. Mênggah têtiyang

ingkang nama pun Kêrtalêksana ing dhusun Gênêng wetan. Lajêng kacêpêng kabêkta lumêbêt dhatêng nagari babêstan, akalihan têtiyang ingkang nama Sutadrana ing dhusun Gênêng kilèn. Sêpên ing salami-lamènipun dhusun ing Gênêng kilèn wau botên wontên têtiyang ingkang nama pun Sutadrana, wondene têtiyang ingkang nama pun Kêrtajaya ing dhusun Karangtanjung, sarêng sadhatêngipun prayayi jêksa nagari sakancanipun, sampun kapanggih botên wontên ing griya kadangu aturipun ingkang têngga griya lumêbêt dhatêng nagari griyaning lêlurahipun. Lajêng kayêktosakên dhatêng nagari kapriksa aturipun lêlurah nagari wau, sayêktos lumêbêt kapanggih kalih piyambakipun. Ananging sampun mantuk dhatêng ing dhusun, kawangsulan malih dipun tênggani ing griyanipun amêksa botên dhatêng, kalajêng gènipun kesah minggat atilar bale griyanipun. Lajêng kapariksa barang gadhahanipun sadaya botên wontên barang gadhahanipun wau, ingkang nama prabotipun tiyang durjana, lajêng kagantungakên wontên rêdi dhusun Radèn Răngga Warsakusuma ing Ngamban. Wondene mênggah têtiyang babêstan pun Kêrtalêksana, kalihan sêrat papriksanipun dhusun ing Karangtanjung, kalihan aturipun tiyang mănca sakawan mănca gangsal utawi rêdi, inggih kula aturakên ing kangjêng tuwan residhèn, asarêng kalihan sêrat kula punika, mugi kapariksaa ingkang têrang, sumăngga panggalihipun kangjêng tuwan residhèn.

Kasêrat ing Surakarta ing dintên Jumungah tanggal kaping 15 wulan Jumadilakir ing taun Jimawal ăngka 1765.