1838-12-13 - Sasradiningrat, Amongpraja kepada Residen Surakarta

Ringkasan: Sasradiningrat menerima 2 orang narapidana dari Tumenggung Mangunnagara Klaten, yakni Tadrana dan Nayadangsa alamatnya Nagabayan Yogyakarta. Mereka berdua tertangkap karena menjual kuda pasangan dari kuda Tangkisan yang hilang ketika terjadi kebakaran. Setelah diperiksa di Surakarta, mereka berdua mengaku jika kuda itu diperoleh dengan membeli dari temannya di Yogyakarta. Oleh karena itu, Sasradiningrat dan Amongpraja sepakat mengirim 2 narapidana itu ke Yogyakarta untuk diperiksa lebih lanjut.

Atur tabe kula saha kaurmatan akathah-kathah, Kangjêng Radèn Adipati Sasradiningrat, akalihan Radèn Tumênggung Amongpraja, utawi prayayi wadana jawi lêbêt. Katur kangjêng tuwan mayor residhèn ing Surakarta Adiningrat.

Sasampuning kadya punika wiyosipun, kula ngaturi uninga ing kangjêng tuwan residhèn, yèn kula anampèni tiyang pasakitan kêkalih, sangking pun Tumênggung Mangunnagara sakancanipun rêdi ing Klathèn. 1. Awasta pun Tadrana, 2. Pun Nayadăngsa, griyanipun sami dhusun ing Ragabayan, bawah ing Ngayogyakarta, dosanipun wade kapal wontên pêkên ing Glodhogan, panunggilanipun kapal pos ing Tangkisan, lajêng katur dhatêng tuwan kumêndam ing Kêlathèn, kapal wau lajêng kapriksakakên dhateng kusir satêngganipun ing Tangkisan. Inggih sayêktos kapal wau panunggilanipun rakitan kang ical kala kabêsmi pos ing Tangkisan. Ulêsipun ing kapal abrit. Buntung bobotipun.[1] Kapal lajêng kaparingakên dhatêng kusir kang jagi ing Tangkisan.

Tiyang pasakitan pun Tadrana, kalih pun Nayadăngsa, sampun kapriksa wontên ing pradata dalêm Surakarta, mênggah paturanipun kawrat wontên ing sêrat. Angangkêni [A...]

[...ngangkêni] wade kapal satunggil ulês abrit. Buntut buntung bobatipun. Angsalipun lambangan kancanipun sami blantik. Griyanipun ing dhusun Krèbèt sami bawah ing Ngayogyakarta.

Ingkang punika atur kula kalihan Radèn Tumênggung Amongpraja, mupakat prayayi wadana jawi lêbêt. Sarèhning têtiyang pasakitan kêkalih wau, têksih mulur prakawisipun. Tiyang lêlambangan sami bawah ing Ngayogyakarta, mênggah tiyang pasakitan kêkalih lajêngipun kakintunakên dhatêng ing Ngayogyakarta, kula sumăngga ing kangjêng tuwan residhèn. Wondene sêrat aturipun tiyang pasitan[2] kêkalih, inggih kula aturakên sarêng kalihan sêrat kula punika, mugi kapariksaa ingkang têrang, sumăngga panggalihipun ing kangjêng tuwan residhèn.

Kasêrat ing dintên Kêmis tanggal kaping 26 wulan Siyam ing taun Je ăngka 1766.